از وقتی که این جنبش سبز راه افتاد بعضی ها آن چنان ذوق زده شدند که نفهمیدند جایگاهشان در سیاست بین المللی و جامعه ایرانی کجا قرار دارد، و شروع کردند به ارسال نامه های سرگشاده به سید علی خامنه ای، و نصیحت و دلسوزی کردن و راه کار نشان دادن، خلاصه خود نمایی و خود مطرح کردن، و البته همه این استادان، نویسندگان وفرهیختگان ! بهتر است گفته شود « پر ریختگان» ، چون بال و پرشان سالهای سال است که ریخته و هر کدامشان تا حالا دست کم دوباردر داخل و خارج ایران از بیکاری! بازنشسته شده اند. تا جایی که آگاه شدیم، خامنه ای هم تا حالا محل سگ به این ها نگذاشته است و خر خودش را می راند.
گفته شد اوباما هم به تازگی نامه دیگری برای خامنه ای فرستاده است. بلافاصله گمانه زنی ها شروع شد و خبر های ضد و نقیض هم درز کرد. یکی گفت که اوباما یواشکی دوباره مسلمان شده و چون شنیده که رژیم در لبنان به هر کسی که شیعه شود سه هزار دلار جایزه می دهد، و خواسته این جایزه را هم بگیرد و به زخم زندگی اش بزند.
دیگری که از برنامه سازان تلویزیون های ماهواره لوس آنجلس بود می گفت که؛ نخیر شاید اوباما آخرین اخطار پیش از حمله را به خامنه ای داده است ، و گفته که اگر مثل بچه آدم سر جایش ننشیند خودش شخصاً به ایران می آید و خامنه ای را به کهریزک می برد! و الباقی...
تریتا تازی هم گفته بود که آیت الله خامنه ای به نامه اول اوباما جواب داده و می خواسته روی این «پر ریختگان» را کم کند، و بگوید که من شما ها رو آدم حساب نمی کنم و با امثال اوباما می پرم.
مجاهدین هم می گویند که اوباما پیش از فرستادن نامه، اجازه حمله به قرارگاه اشرف را صادر کرد تا دل خامنه ای را بدست آورد.
یکی از سیاست مداران اینتر نتی که چند سالی است شب و روز با ارسال ایمیل های فله ای به سطل آشغال های کامپیوتر مردم ، در حال مبارزه مجازی با دشمن است می گفت که؛ اوباما می خواسته یک کار متمایز از دیگران بکند و نامه اش را به جای سر گشاده ، سربسته فرستاده است. ایشان معتقد بود که توانسته است با استفاده از پلیتیک مرحوم سرکار استوار و با مدد گرفتن از روح دائی جان ناپلئون و مرحوم آقای بزرگ، متن این نامه را کشف کند.
این مبارز جان بر کف اینترنتی می گفت: اوباما هم از پولیتیک سرکار استوار استفاده کرده و هر چه که این « پرریختگان» برای خامنه ای نوشته اند بر عکس آن را نوشته است.
سی سال است که خارجیان و گماشتگان آنها در داخل و خارج، سر ملت ایران را با این بازی ها گرم کرده اند، و حالا نوبت نامه پراکنی رسیده است.
من فکر می کنم که شاید اوباما شعر معروف « ای نامه که می روی بسویش- ازجانب من ببوس رویش» را برای خامنه ای نوشته، و نامه را هم با کمی گلاب حلال قمصر کاشان آغشته کرده است.
14 شهریور- 5 سپتامبر 2009
گفته شد اوباما هم به تازگی نامه دیگری برای خامنه ای فرستاده است. بلافاصله گمانه زنی ها شروع شد و خبر های ضد و نقیض هم درز کرد. یکی گفت که اوباما یواشکی دوباره مسلمان شده و چون شنیده که رژیم در لبنان به هر کسی که شیعه شود سه هزار دلار جایزه می دهد، و خواسته این جایزه را هم بگیرد و به زخم زندگی اش بزند.
دیگری که از برنامه سازان تلویزیون های ماهواره لوس آنجلس بود می گفت که؛ نخیر شاید اوباما آخرین اخطار پیش از حمله را به خامنه ای داده است ، و گفته که اگر مثل بچه آدم سر جایش ننشیند خودش شخصاً به ایران می آید و خامنه ای را به کهریزک می برد! و الباقی...
تریتا تازی هم گفته بود که آیت الله خامنه ای به نامه اول اوباما جواب داده و می خواسته روی این «پر ریختگان» را کم کند، و بگوید که من شما ها رو آدم حساب نمی کنم و با امثال اوباما می پرم.
مجاهدین هم می گویند که اوباما پیش از فرستادن نامه، اجازه حمله به قرارگاه اشرف را صادر کرد تا دل خامنه ای را بدست آورد.
یکی از سیاست مداران اینتر نتی که چند سالی است شب و روز با ارسال ایمیل های فله ای به سطل آشغال های کامپیوتر مردم ، در حال مبارزه مجازی با دشمن است می گفت که؛ اوباما می خواسته یک کار متمایز از دیگران بکند و نامه اش را به جای سر گشاده ، سربسته فرستاده است. ایشان معتقد بود که توانسته است با استفاده از پلیتیک مرحوم سرکار استوار و با مدد گرفتن از روح دائی جان ناپلئون و مرحوم آقای بزرگ، متن این نامه را کشف کند.
این مبارز جان بر کف اینترنتی می گفت: اوباما هم از پولیتیک سرکار استوار استفاده کرده و هر چه که این « پرریختگان» برای خامنه ای نوشته اند بر عکس آن را نوشته است.
سی سال است که خارجیان و گماشتگان آنها در داخل و خارج، سر ملت ایران را با این بازی ها گرم کرده اند، و حالا نوبت نامه پراکنی رسیده است.
من فکر می کنم که شاید اوباما شعر معروف « ای نامه که می روی بسویش- ازجانب من ببوس رویش» را برای خامنه ای نوشته، و نامه را هم با کمی گلاب حلال قمصر کاشان آغشته کرده است.
14 شهریور- 5 سپتامبر 2009
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر